BU DA GEÇER YA HÛ…
Izdırabın sonu yok sanma, bu âlem de geçer,
Ömr-i fani gibidir; gün de geçer, dem de geçer…
Osmanlı döneminde cami ve tekkelerde “Edeb Ya Hû” ,”Hoş gör Ya Hû” ve “Hîç” ifadeleri, gibi hikmetli bir ikaz levhası olmuş adeta “Bu da geçer Ya Hû”
“Edeb Ya Hû” diğer insanlar tarafından “taşınabilme” kıvamında olmayı; “Hoşgör Ya Hû” herkesi “taşıyabilme” kıvamına gelmeyi; “Hîç” ise benlikten, nefsani arzulardan sıyrılmayı, kulun acizliğini idraki ifade ederken “Bu da geçer Ya Hû” da kötü olaylar ve hayatın sıkıntıları karşısında “taşmama” iradesini ortaya koymuş…
